به گزارش قابوس نامه به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، «حسینعلی کاوش»، سرپرست چهارمین فصل کاوش در تپه «طالب‌خان ۲» در این‌باره اظهار کرد:فضاهای معماری، کوره پخت سفال، پیت (زباله‌دان باستانی)، مُهرهای مسطح، پیکرک‌های انسانی و حیوانی منحصر به فرد از یافته‌های کاوش در تپه یلدا هستند.

او صحبت هایش را در حالی ادامه داد که به همکاری دانشجویان باستان شناسی دانشگاه زابل در این پروژه اشاره داشت: فعالیت‌های پژوهشی و کسب اطلاعات جامع از زندگی انسان‌ها و شیوه معیشت ساکنان دشت جنوبی سیستان در ادوار باستانی هدف دیگر کاوش‌های باستان‌شناسی در این محوطه بود.

همچنین او از یافته های مهم دیگری که در این کاوش ها حاصل شده است نام برد؛ از جمله  یک پیت (زباله‌دان باستانی) نهشت‌های فرهنگی (مواد فرهنگی) زیادی از قبیل زغال و خاکستر را در خود جای داده بود.

همچنین «کاوش»، از کشف پیکرک‌های انسانی و حیوانی در تپه یلدای سیستان صحبت کرد و گفت:نمونه‌هایی از پیکرک‌های انسانی بدست آمده منحصربفرد هستند.

کاوش ادامه داد: دو نمونه از پیکرک‌های انسانی یادشده دارای گردنبند و پلاک دکمه‌ای شکل بوده و در پشت یکی از پیکرک‌ها چیزی شبیه شنل تا پائین بدنه ادامه دارد.

«کاوش» در ادامه صحبت هایش از دیگر آثار یافت‌ شده در این پیتِ باستانی گفت که پیکرک‌های حیوانی بودند که معروف‌ترین و بیشترین آنها مربوط به پیکرک‌های گاو کوهاندار سیستانی در ابعاد و اندازه‌های مختلف است. او دیگر یافته‌های چاله باستانی کشف شده در این محوطه تاریخی این چنین نام برد: استخوان، اشیاء شمارشی، مُهرهای مسطح، اثر مُهر، اثر حصیر و سفال.

سرپرست کاوش در تپه یلدا همچنین از ارزش معنوی، علمی و آزمایشگاهی این اشیاء صحبت کرد و پیشنهاد داد تا با همکاری دانشگاه زابل و سازمان میراث فرهنگی کشور، موزه ای در محل دانشگاه تاسیس شود تا به این طریق بتوان به صورت امانی برای مدتی این اشیاء را در اختیار دانشگاه گذاشت.

او ایده ی تشکیل موزه در هر دانشگاهی که رشته‌های باستان شناسی و مرمت در آنها تدریس می‌شود را حرکتی مثمر ثمر دانست و گفت: این آثار هویت اصلی ما را تشکیل می‌دهند.

بر اساس این گزارش، تپه یلدا محوطه‌ای با وسعت کم در فاصله ۶۷ کیلومتری زابل و در حدود ۱۱ کیلومتری شهر سوخته واقع شده که برای نخستین‌بار توسط حسین علی کاوش در سال ۱۳۸۹ کشف شد.

از سه فصل گذشته ی کاوش ها در این مکان چنین بر می آید که  در دوره‌های دوم، سوم و چهارم شهر سوخته یعنی از سال ۲۹۰۰ قبل از میلاد به بعد در این محوطه باستانی استقرار وجود داشته است.

انتهای پیام/