به گزارش قابوس نامه، او در سال 1332 در روستای اردها از قراء سراب دیده به جهان گشود و بیش از 10 سال نداشت که  به همراه خانواده اش به گنبدکاووس مهاجرت کردند.
شهید بهرمند دارای 6 برادر و خواهر کوچکتر از خود بود و برای تامین هزینه معاش خانواده  ناگزیر از ترک تحصیل در مغازه قنادی با دستمزدی ناچیز مشغول به کار شد.
او که پس از صرف 10 سال وقت و کسب تجربه و تخصص لازم در حالی که استاد کار ماهری در حرفه خود شده بود فقط یکصد ریال دستمزد داشت و از اینکه کارش استثمار می شود رنج می برد، این را ناشی از عدم نظارت نظام منحط شاهنشاهی می دانست از این رو تلاش بسیار نمود تا مستقلا به کار ادامه دهد.
 شهید بهرمند به خاطرنداشتن اندوخته و امکانات لازم ناچارا به آزادشهر رفت و با تمام تلاشی که کرد نتوانست نظر خود را تامین نماید و مجددا به گنبد بازگشت.
 چون در تصمیم خود استمرار و از اراده ای محکم برخوردار بود بالاخره توانست با حاصل اندوخته 10 ساله اش که بیش از 1500 تومان بود، مغازه ی کوچکی برای خود تدارک ببیند و خشنود و خرسند  که استقلال خود را بازیافته است لذا با تلاشی خستگی ناپذیر مشغول فعالیت شد و توانست هزینه ازدواج خود را فراهم و با دختر دلخواهش ازدواج کند.
پوزخند به افسر رژیم در تهدید به عواقب بستن مغازه
 ثمره آن ازدواج 2 فرزند شد، او با تهیه  ساختمانی برای سکونت  احساس آرامش و استقلال بیشتری کرد و این همزمان بود با آغاز تظاهرات خیابانی مردم مسلمان و قهرمان ایران علیه رژیم خائن دست نشانده محمد رضا پهلوی.
اما با "آغاز تظاهرات ها، فعالانه به میدان وارد شد و آنی از فعالیت علیه رژیم وشرکت در تظاهرات غافل نبود، روزی که برای شرکت در اعتصاب و انجام تظاهرات به پیروی از فرمان امام خمینی(ره) مغازه خود را می بست افسری مزدور نامش را یاداشت و عواقب نامطلوب اقدامش را متذکر شد اما این رزمنده مسلمان با پوزخندی قبح عمل افسر مذکور را یادآور شد و بدنبال تظاهرات رفت.
در جریانات 12 دی ماه 57 که مزدوران رژیم در گالیکش 7 نفر از بهترین فرزندان گنبدکاووس را در مقابل آتش قرار دادند، کشش باطنی او به شهادت بیشتر شدو اظهار می کرد که چه خوب است‌ آدمی اینگونه با سرکشیدن جام شهادت از دنیا رخت ببندد، گویا نمی دانست زود موعد پرکشیدن او فرا می رسد.
دلاوری های شهید در بهمن خونین گنبدکاووس
 20 بهمن روزتکرار جنایت رژیم، روزی که برگ سیاه دیگری بر اوراق ننگین حکومت جبار پهلوی که حمایت از قانون اساسی را توسط اوباش و اراذل سازمان داده بود که با یورش وحشیانه از چهار جهت شهر را مورد حمله قرار داده و به قتل و غارت و ضرب و جرح افراد بیگناه و بی دفاع پرداخت.
این در حالی بود که به انواع سلاحهای سرد و گرم مجهز بودند پلیس مزدور با تمامی امکانات خود از آنان حمایت می کرد و شهید بهرمند این رزمنده زاده انقلاب با تمامی قوا با مهاجمین وارد نبردی نا برابر شد، در حالیکه دفاع مردانه و قهرمانانه اش در کاهش صدمات و خسارات وارده از سوی مهاجمین بی نهایت موثر بود.
ضربات شدیدی به ناحیه ی سرش وارد شد و  به حال اغماء افتاد و در سرانجام شوم آن روز به بیمارستان انتقال یافت.
شهید بهرمند از شدت جراحت بالا به تهران اعزام و در بیمارستان جم بستری و پس از ناکام ماندن پزشکان در جریان معالجه و درمان در 6/12/57 به درجه رفیع شهادت نائل آمد، برای اسلام حماسه و برای ملت افتخار و برای شهرش غرور و برای خانواده اش عزت و حرمت آفرید./ یادش گرامی باد
سید علی کریمیان
انتهای پیام/