به گزارش قابوس نامه به نقل از تیتر آزاد، با بررسی کانالها و گروه های فضای مجازی شهرستان آزادشهر متوجه شدیم که همشهریان عزیز ما از بی توجهی مسئولین و صدا و سیما به حادثه دلخراش معدن زغالسنگ آزادشهر دلخور هستند.

در بیشتر این کانالها و گروه ها نوشته شده بود که چون آزادشهر شهر کوچکی است، حق کارگران آن و حادثه دیدگان خورده خواهد شد و برای این سخن خود دلایل بسیاری آورده بودند.

ما در این گزارش به چرایی و دلایل نشر این سخنان می پردازیم.
اولین دلیلی که باعث طرح اینگونه مطالب در بین همشریان ما شده است، برخورد دوگانه صدا و سیما با حوادث دلخراش است. هر چند قیاس حادثه پلاسکو با فاجعه دلخراش معدن زغالسنگ آزادشهر کار درستی نیست اما برای روشن شدن موضوع ناچار به بررسی رفتار صدا و سیما نسبت به این دو واقعه هستیم.

اولین فرق بین مشهود در این قضیه پخش نکردن زنده و ۲۴ ساعته مراحل کشف اجساد محبوس شدگان است. اگر خاطر عزیزان باشد در حادثه تاسف بار پلاسکو صدا و سیما از شبکه خبر بصورت ۲۴ ساعته و زنده مراحل آوار برداری از محل وقوع حادثه را  پخش می کرد اما برای حادثه معدن زغالسنگ این پخش حتی برای روز اول نیز به ۲۴ ساعت نرسید.

مطلب دوم در برخورد رسانه در پخش برنامه ها و دلجویی از خانواده حادثه دیدگان است. همانطور که در خاطر شما عزیزان است، در آن زمان تلویزیون برای مدتی تا بعد از کشف آخرین آتش نشان مدام به پوشش اخبار و دلجویی از خانواده آن عزیزان می پرداخت اما در حادثه معدن زغالسنگ اینگونه نبود.

مطلب سوم که دل همشریان ما را به درد آورده است، ندیده گرفتن فداکاری ۲۱ معدنکار عزیزی بود که برای نجات دوستانشان به داخل معدن رفتند و کشته شدند. این عزیزان با وجود اینکه معدن حتی کپسول اکسیژن هم نداشت برای نجات افراد محبوس شده در معدن جان خود را به کف دست گرفته و به داخل تونل رفتند و جان خود را از دست دادند، این درحالی است که در حادثه پلاسکو آتش نشانان را بارها قهرمان نامیدند که البته حق آنها بود، ولی درخصوص این عزیزان کلمه ای در وصف فداکاری آنها شنیده نشد.

نکته چهارم اخبار ضد و نقیضی است که مسئولین در خصوص این حادثه و اجساد به مردم داده اند. این اخبار متناقض که در شبکه های سراسری صدا و سیما نیز بارها پخش شد باعث شد تا دل همشریان ما بدرد بیاید.

مطلب پنجم سخن نسنجیده وزیر بود که در ابتدای ورودش خطای انسانی را دلیل بر حادثه دانست و با استناد به سرکشی ناظران اداره کار و سخنان وزیر معدن، ایمنی معدن را تایید کرد. تمام افرادی که بعد از فاجعه در صحنه حضور داشتند از ایمن نبودن معدن خبر می دادند و قدیمی بودن موتور دیزل را علت روشن کردن آن با باتری اعلام کردند. به گفته کارشناس معدن اگر موتور دیزلی جدید می بود با فشار هوا روشن می شد ونیاز به باتری به باتری کردن نداشت. در ضمن کارگران روز قبل از نشت گاز به مهندس معدن خبر داده بودند و اعتراض کرده بودند که با تهدید اخراج ساکت شده بودند. همانطور که گفتم بی توجهی ناظران اداره کار به مسائل ایمنی معدن و عدم اطلاع وزیر از اوضاع و فرار رو به جلوی وزیر باعث شد تا مردم شهرستان به این باور برسند که حق معدنکاران ما ضایع خواهد شد. در قضیه پلاسکو با اینکه شهرداری بارها از نا امن بودن ساختمان و پلمپ آن سخن گفته بود، اما دولت برای رضایت مغازه داران همه آن اخطارها را ندید گرفت و قرار شد تمامی خسارت آنها پرداخت شود.

مطلب ششم، رفتار های سیاسی مداوم مسئولین استان می باشد، زیرا این کارگران بارها برای مشکلات خود با تحصن جلوی فرمانداری و دادگستری اعتراض خود را نشان داده بودند اما جوابی جز تهدید از مسئولین نشنیده بودند. هرگز مسئولین استان حاضر نشدند که خواسته های این عزیزان را بررسی کنند و همواره سعی در کنترل آنها و ساکت کردن معترضان داشتند تا مبادا این اعتراضات برای دولت گران تمام شود. این رفتارها باعث شده تا مردم به این باور برسند که مسئولین به مانند دفعات قبل قول هایی خواهند داد و بعد از سرد شدن معدنچیان همه چیز را فراموش خواهند کرد.

مسئله هفتم که خیلی هم مهم است سایت زباله شهرستان است، با وجود درخواست همه همشهریان و مسئولین شهر، استانداری حاضر به جابجایی آن از آزادشهر به بیابانهای لم یزرع استان نیست و به قول همشهریان نمی خواهد برای دولت هزینه ای ایجاد کند و سلامت جسمی و روحی همشهریان ما را قربانی خوش خدمتی به مقامات بالا دستی کرده است. این موضوع که به سلامت وجان ۱۰۰ هزار آزادشهری بستگی دارد و مسئولین آن را ندید گرفته اند باعث شده است تا همشهریان ما به این باور برسند، دولت مردانی که جان و سلامت ۱۰۰ هزار نفرا را بی ارزش می شمارند، برای کشته شدن ۴۰-۵۰ معدنچی واکنش جدی ای نشان نخواهند داد و این حضورها و پیام ها خاصیتی جز برد تبلیغاتی برای دولت و خاموش کردن مطالبگری همشریان ما ندارد.

انتهای پیام/