شعبانی گفت: آن چیزی که درباره شخصيت شهيد آوينی برای من قابل تامل بود، باور او به تغییر و پوست‌اندازی است.

به گزارش قابوس نامه به نقل از گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، محمدعلی شعبانی مستندسازی که پیش از این مستند «انحصار ورثه» را با موضوع شهید آوینی ساخته است، در گفتگو با خبرنگار حوزه سینما ؛ درباره علت ساخت این اثر گفت: تفاوتی که شهید آوینی با دیگر سوژه هایی که کار کردم برایم داشت، این بود که من با این سوژه بزرگ شدم؛ چون دوست و همکار نزدیک پدرم بود. حتی ما روابط خانوادگی و رفت و آمد نیز داشتیم و به نوعی به چشم عمو به ایشان نگاه می کردم. البته این کار من را برای ساخت مستند سخت تر می کرد؛ زیرا قرار بود نگاه متفاوتی را اعمال کنم.

وی افزود: آن فاصله گذاری و دوری کردن از سوژه که در کارها انجام می دهم، در این کار کمی دشوار بود. به هر حال فیلم باید عادلانه پیش می رفت و بدون حب و بغض ارائه می شد.

وی در خصوص شاخصه و ویژگی بارز شهید آوینی بیان کرد: آن چیزی که برای من جذاب و قابل تامل بود، باور شهید آوینی به تغییر و پوست اندازی است. مقوله ای که در جامعه امروز ما کیمیا شده است؛ نترسیدن از عذرخواهی اتفاق مهمی بود که شهید آوینی رقم زد. تا جایی که در برنامه پر بیننده «روایت فتح» که از تلویزیون پخش می شد، از شهید علی طالبی عذرخواهی می کند.

وی افزود: این حس شاید در بسیاری از ما کم باشد. پس پوست اندازی، عذرخواهی و حتی پس گرفتن برخی حرف ها از سوی این شهید سر زد. پویایی در زندگی شهید مرتضی آوینی نشان دهنده یک اتفاق بزرگ مثبت است.

این مستندساز، درباره جای خالی شهید آوینی در سینمای امروز اظهار داشت: بسیار زیاد جای خالی امثال شهید آوینی در جامعه و سینما ی امروز ما احساس می شود. این یکی از کمبودهای نسل ماست که مانند آوینی در جامعه فرهنگی مان کم شده. شخصیتی که دغدغه فرهنگ دارد و از منظر فرهنگ به همه چیز نگاه می کند.

وی عنوان کرد: مرتضی آوینی شخصیت فرهنگی و به دور از سیاست زدگی داشت. این از کم اقبالی نسل ماست که چنین افرادی را کم داریم. وقتی مقام معظم رهبری به شهید آوینی می گویند "شهید اهل قلم"، کاملا با تامل به این جریان اشاره می کنند.

شعبانی در خصوص سخت ترین بخش ساخت «انحصار ورثه» تصریح کرد: پرداخت به بخش روایت پیش از تغییر مرتضی آوینی یعنی زمانی که هنوز به سمت جریان انقلاب اسلامی نیامده بود، سخت بود. این بخش را همه می دانستند اما شاید کسی جرأت پرداختن به آن را نداشت.

این کارگردان اضافه کرد: من در ساخت"انحصار ورثه" روی مرز روشنگری و افشاگری ایستاده بودم و این بسیار دشوار بود؛ اما سعی کردم توازن را ایجاد کنم.

شعبانی گفت:حساسیت هایی درباره شهید آوینی وجود داشت که باید حفظ می کردم و تنها چیزی که نجاتم می داد، علاقه و دوست داشتن این شهید بود؛ اما این علاقه باعث عوض شدن خط مشی و تعهد من در ساخت مستند نشد و امتیازی شد که به منتقدان تند ایشان بگویم، خانواده و کسانی هستند که اگر بیشتر از شما آوینی را دوست نداشته باشند، کمتر هم دوست ندارند.

شعبانی اذعان داشت: مرتضی آوینی شخصیتی نیست که فقط متعلق به خانواده باشد، بلکه به چهره ای ملی تبدیل شده است. پس ما هم سعی کردیم با گفتگو و رد و بدل کردن دیالوگ، منتقدان و دیگر اقشار را به دیدن فیلم دعوت کنیم.

این مستندساز عنوان کرد: متاسفانه بسیاری از رسانه های آن طرفی یک سويه به بخشی از حقیقت زندگی شهید آوینی پرداختند که این درست نیست، اما ما در"انحصار ورثه"این مرز را شکستیم و قبل و بعد زندگی شهید را نشان دادیم.

شعبانی درباره تغییرات زندگی شخصی اش پس از ساخت مستند"انحصار ورثه"گفت: مشخصاً نمی توانم بگویم چه تغییری داشتم؛ اما بیشتر از اینکه من را تغییر دهد متوجه مسائلی کرد که در زندگی توجهی به آن ها نداشتم، به عنوان نمونه پذیرش سریع اشتباه.

شعبانی در بخش پایانی صحبت های خود خاطرنشان کرد: امیدوارم این ظرفیت نقد، تحلیل و ایجاد کرسی های آزاداندیشی که در سینمای مستند شروع شده، ادامه پیدا کند و دوستان و همکاران بدانند شهید آوینی با"انحصار ورثه"تمام نمی شود و اصلا من چنین ادعایی ندارم؛ باز هم می توان به زندگی ایشان پرداخت. امید دارم دست از نگاه تک ساحتی به سوژه ها برداریم و ذره ای به پیچیدگی و نیمه پر و خالی آدم ها توجه کنیم. زمان زیادی صرف می شود، اما شدنی است.

انتهای پيام/