به گزارش قابوس نامه، بنا به درخواست اهالی سری به این شهرک می زنیم ، اهالی منتظر خبرنگاران هستند تا مشکلاتی را که بارها با نامه و اعتراض حضوری عنوان کرده اند این بار رسانه ای کنند.

وحید صادقی یکی از ساکنین این شهرک است همان ابتدا زمینهای خالی شهرک را که اغلب کاربری تجاری دارند را نشان می دهد و می گوید: بخاطر این زمینها آسیب های زیادی متوجه شهرک و اهالی آن است چرا که هیچکدام حریمی ندارند.

صادقی می گوید: علف هایی که در این زمینها روئیده است بزودی خشک می شوند و با کوچکترین جرقه ای ممکن است شعله ور شده و به آتش سوزی ختم شود و چون این زمنیها در کنار ساختمانها هستند خطر سرایت آتش به ایزوگام دیوار ساختمان ها زیاد است  و قطعا در آن روز  کسی پاسخگو نیست!

او ادامه می دهد: در این شهرک حتی جدول کشی درستی هم انجام نشده است و این موضوع را بارها از طریق شهرداری پیگیر شده ایم ، مالک اولیه آقای بخارائیان که شهرک هم به نام اوست مدعی است هزینه های لازم برای خدمات رسانی به شهرک را پرداخت کرده است اما با گذشت 15 سال هنوز یک جدول نداریم و تمام فاضلاب ها در زمینهای خالی که مملو از علف های بلند است جاری می شود و بعضا زیر ساختمان ها می رود.

نکته قابل تامل در این شهرک وجود جداول ناقصی است که شیب آن به درستی رعایت نشده و باعث بازگشت آب فاضلاب به داخل کوچه ها می شود و قابل تامل تر اینکه  این جدول ها مورد تائید کارشناسان وقت هم قرار گرفته است!


مسئله مهم دیگری که در این شهرک مشهود است احداث خیابان 24 متری است که برای کم کردن ترافیک ساخته شده است اما به دلیل انحراف زیاد این خیابان که در هنگام عبور عابران دید ندارد نگرانی دیگری برای این اهالی را به همراه دارد و به گفتۀ آنها تقریبا هر هفته شاهد صحنه های خطرناک و تصادف هستند و علاوه بر مشکل انحراف زیاد خیابان روشنایی مناسبی هم ندارد و تقریبا ابران و رانندگان خودرو در شب دید خوبی ندارند.

صادقی همچنین می گوید: برای احداث پیاده رو هم، زمانی اقدام شد اما متاسفانه ناتمام رها شده است، زباله ها هم هفته ای یکبار جمع آوری می شود.

او با اشاره به آسفالت کوچه ها که خراب شده است می گوید: برای آسفالت کوچه ها هم از ما هزینه آسفالت قیر گرفته شد ولی آسفالت بتن ریخته شده که هزینه آن به مراتب کمتر از آسفالت قیر است .
فاطمه عرب سرحدی یکی دیگر از ساکنین این شهرک با عنوان این مطالب ادامه می دهد: تمام جدول ها از شن و ماسه پر شده و آب از قسمتی از جدول ها که بخاطر زدن پیاده رو شکسته است به زیر ساختمان ها می آید طوری که با کوچکترین بارندگی مجبوریم با کف کش آب را از کف آسانسور ها تخلیه کنیم و این باعث شده کف آسانسورها بپوسد .


علی اکبر گودرزی دیگر شهروند شهرک بخارائیان است که می گوید: سال 86 حدود 400 میلیون تومان توسط بخارائیان بزرگ برای آسفالت بهسازی پرداخت شده است ولی کار ی انجام نشده و اغلب زمینهایی که هم در اینجا رها شده و مشکلاتی را به همراه دارد به خاطر این است که یک عده فقط منتظر اجرای آسفالت و و بالارفتن قیمت زمینشان هستند و هیچ تذکری به آنها داده نمی شود که حریم و دیواری برای زمینهایشان ایجاد کنند.

مهدی اسدی هم از وضعیت بهداشتی شهرک ابراز ناراحتی می کند و می گوید: بخاطر عدم جمع آوری به موقع زباله ها ، وضعیت زمینهای خالی که اغلب علفزار شده است حشرات موذی زیادی در شهرک وجود دارد و گاهی حتی می ترسیم در را باز بگذاریم که مبادا با یک لحظه غفلت ما موش وارد ساختمان شود.
او اضافه می کند: ما جزء اولین ساکنین این منطقه هستیم ولی از ابتدا تا کنون کار چندانی برای این شهرک انجام نشده و با ایجاد این خیابان مشکلات ما هم بیشتر شده است.

کودکان این شهرک هم ناراحتن و در تمام مدت گزارش با همراهی خبرنگاران و اهالی مدام این جمله را به زبان می آوردن که ما هم جایی برای بازی نداریم.
آنها مدام با دوچرخه های خود که تنها سرگرمی آنهاست در کوچه ها و خیابان های شهرک دور میزنند و  نگرانی دیگری برای خانواده ها هستند چرا که به خاطر نداشتن فضای مناسب برای بازی، در معرض خطر تصادف در خیابانی هستندکه غیرکارشناسانه احداث شده است.

اینجا زمینهای خالی درون کوچه ها نیز معضلی است که یکی دیگر از اهالی می گوید مدام در این زمینهای خالی که در کنار خانه های ماست و بعضا صاحب هم دارد ولی همینطور بدون حریم رها شده است ، زباله ریخته می شود و بوی بدآن آزار دهنده است حتی بخشی از این زمینها مربوط به بهداشت و بخشی هم مربوط به بنیاد مسکن است ولی آنها هم استفاده ای از این زمینها نمی کنند و رها شده است.

علی صادقی یکی از جوانان و عضو هیئت امنای مسجد این شهرک است او نیز می گوید: بارها این مسائل را شخصا پیگیر شده ام ولی پاسخی که به نتیجه ختم شود دریافت نکرده ام.

او نیز با ما همراه می شود و از آسیب هایی که در اطراف این شهرک شاهد تکرار مداوم آن است اینگونه می گوید: متاسفانه مصرف مواد در علفزارهای این شهرک هرشب دیده می شود.
صادقی می گوید: 18 هزار متر از زمینهای شهرک که بنا بوده به عنوان فضای سبز و فضای تفریح استفاده شود به اداره ورزش و جوانان واگذار شده که سالهاست تنها اسکلتی برای یک سالن ورزش در آن احداث شده است  و گفته می شود قرار است سالن همایشی هم در کنار آن ساخته شود ولی با گذشت این سالها هنوز هیچ اقدامی نمی شود و مسئولین مربوطه می گویند بودجه کافی برای تکمیل نیست.

او ادامه می دهد: طبق گفته مالک اولیه شهرک اصلا قرار نبوده این قسمت سالن ورزش و یا سالن همایشی ساخته شود و اکنون هم این محل به پناهگاهی برای معتادین و اراذل و اوباش تبدیل شده است و اهالی بارها متوجه شده اند که از این فضا که کمی از منازل مسکونی فاصله دارد و از خیابان نیز دید ندارد،کسی را به  اسکلت آهنی سالن ورزشی بسته و مورد ضرب و شتم قرار می دهند.

علی صادقی به آخرین پیگیریهایی که از سوی ساکنین انجام شده است اشاره می کند و می گوید: استشهاد محلی که ساکنین به شهرداری ارسال کرده اند را شهردار کنونی یعنی آقای طعنه گنبدی به بخش فنی برای تعیین پیمانکار برای ساخت جداول و شورای ترافیک در فرمانداری برای رفع مشکلات خیابان شهرک ارجاع داده اند که امیدواریم به نتیجه ای برسد.
وی در مورد تصادفاتی که در این خیابان رخ می دهد نیز تصریح می کند: چند شب پیش هم تصادفی در این خیابان رخ دادکه وقتی راننده ای که دچار سانحه شده بود و آسیب جزئی دیده بود به خانه بردم دلیل تصادف را عدم دید درست به علت انحراف زیاد خیابان عنوان کرد چرا که این انحراف شدید باعث شده وسایل نقلیه ای که در سر کوچه ها خصوصا کوچه پنجم پارک می شود دید نداشته باشد و منجر به تصادف شود و جالب اینجاست که تابلوی سرعتگیر هست ولی سرعتگیری در خیابان نیست.

او با اعتراض به درخواست شهرداری برای پرداخت هزینه همیاری جهت تکمیل آسفالت خیابان 16 متری پشت مسجد نیز می گوید: وقتی مالک اولیه شهرک تمام هزینه برای بهسازی و آسفالت را پرداخت کرده است باز باید مردم هزینه کنند؟ آن مبلغ که در چند مرحله دریافت شده کجا هزینه شده است؟ این شهرک خصوصی بنا شده و ما می خواهیم مبلغی که پرداخت شده برای خودمان صرف شود.

صادقی یادآور می شود هر بار که مسئولی عوض می شود به ما می گویند باید پرونده را بررسی کنیم و در تمام این دفعات کاری نکرده اند ، اگر این پرونده هزار بار دیگر هم مطالعه شود و کاری برای مردم نکنند فایده ای ندارد.
زهره میرزا زاده یکی از مادرانی است که بخاطر خطر خیابان 24 متری همواره نگران فرزندانش است او به خبرنگار ما می گوید: اینجا هیچ سرعت گیر و علائم رانندگی وجود ندارد، و وقتی حتی از پنجره خانه ام ماشینها را می بینم که با سرعت از اینجا عبور می کنند از ترس که هر لحظه ممکن است اتفاقی بیفتد تمام وجودم را استرس و نگرانی می گیرد و همیشه نگران فرزندم و تمام عابرین هستم هستم که چگونه از این خیابان عبور کنند.

او از وضعیت آبگرفتگی این مسیر نیز ناراحت است و گوید: با اینکه اینجا کانال آماده ای وجود داشت و فقط باید قبل از آسفالت طوری این آبها به سمت کانال هدایت می شد ، متاسفانه این کار انجام نشد حالا بعد از هر بارندگی شاهد حجم عظیمی از آب ها در خیابان هستیم و علاوه بر آن این خیابان نور مناسبی هم ندارد.

باقر سلیمانی دیگر عضو هیئت امنای مسجد قائم آل محمد(ص) در شهرک بخارائیان است ، او نیز می گوید: هر شب جوی های اطراف مسجد را خودم تمیز می کنم و زباله های مقابل مسجد نیز خیلی دیر به دیر جمع آوری می شود.


سلیمانی به تنها فضای سبز شهرک که در ورودی آن قرار دارد اشاره می کند و ادامه می دهد: برای همین مقدار فضای سبز بارها به شهرداری مراجعه کرده ام و پیگیر بوده ام تا انجام شد البته قرار بود صندلی هم برای نمازگزاران در این فضای سبز بگذارند که همین یک کار را هم نکردند.

این عضو هیئت امنای مسجد در ادامه می گوید: برق اینجا هم سه ماه است وصل شده البته بخشی از هزینه چراغ ها و تیر برقی که اینجا گذاشته را هم خودم پرداخت کرده ام و الا اینجا اصلا دید و روشنایی نداشت.
لازم به ذکر است تحمل مشکلات این شهرک بقدری برای اهالی و ساکنین آن سخت شده است که اگر ساعت ها هم پای صحبت آنها می نشستیم باز هم مشکلاتی برای بیان داشتند، مشکلاتی که به جرات می توان گفت از عدم برخورداری از حقوق حداقلی شهروندی نشأت می گیرد و تنها عمل به وظایف ذاتی متولیان را می طلبد.
انتهای پیام/