به گزارش قابوس نامه، هنرمندی واقعی است، وقتی حرف می زند،به دنبال رادیو یا تلویزیون می گردی، به راستی گویی پیچ رادیویی باز است. از بردن نام استاد خوشش نمی آید و شاگردان خود را  مانند فرزندانش دوست دارد.

سیامک غفار پور به تنهایی برای یک فرهنگسرا کافی است، با اینکه در دانشگاه و آموزشکده ها  درس می دهد، به نظر نمی رسد که او کلاس چندانی برای یادگیری رفته باشد، مشخص است که  آدمی اگر ذوق داشته باشد، یادگیری هم به سراغش می آید.

آنچه او را جدا از مهربانی هایش برای فعالین هنر و فرهنگ جذاب می کند، ابتکارش است. او در مغازه کوچک  سفره فروشی و یادگار پدرش که چند ماهی می شود رخت از دنیا بسته است، در سفره ای فرهنگی کتابهایش را به امانت می دهد.
مغازۀ سیامک در مرکز شهر که پیش از این نیز ایستگاه خیلی از دوستداران هنر بوده، حالا نیز توقفگاهی برای بسیاری از عاشقان کتاب شده است و کتابهایی از جنس هنر و نویسندگی، به یاد پدر به امانت داده می شود. کتابهایی که تنها بها برای امانت گرفتن آن صلواتی نثار روح پدر مهربان اوست.

انتهای پیام/