به گزارش قابوس نامه به نقل از ایلنا ، خداداد عزیزی در خصوص بازی امروز تیم ملی مقابل قطر به ذکر نکاتی پرداخت که متن آن را در ادامه می‌خوانید:

بازی نخست؛ حساس ولی امیدوار کننده
بازی‌های اول همیشه سخت است چرا که تیم ممکن است که هنوز به شاکله اصلی نرسیده باشد. امتیاز این دیدار بسیار مهم است. اگر این بازی را نبریم مقابل چین برای پیروزی به آب و آتش می‌زنیم. به همین خاطر ممکن است چینی‌ها از استرس ما استفاده کنند و بازی بعد را نیز از دست بدهیم اما قطر با تمام سرمایه‌گذاری هایی که کرده همیشه از ایران سطح پایین تری داشته است. خیلی کم پیش آمده است که قطر را نبریم.

قطر، رقیب ایران برای صعود نیست
ما معمولا مقابل تیم‌هایی که فیزیکی بازی می‌کنند کار سخت‌تری داریم. به همین خاطر به عقیده من سوریه و ازبکستان حریف‌های سرسخت تری هستند نسبت به قطر. ضمن اینکه استعداد فوتبالی سوریه‌ای ها از قطری ها همیشه بهتر بوده است.
ما روی ضربات ایستگاهی همیشه حرف اول را در آسیا می‌زدیم. بنابراین اگر مقابل تیمی مثل قطر به مشکل بخوریم روی ضربات ایستگاهی می‌توانیم به گل برسیم. به همین دلیل می‌گویم تیم‌های فیزیکی برای ما کار را دشوار می‌کنند.

بزرگترین دستاورد کی‌روش، انسجام در کارهای دفاعی است
سیستم تیم ایران برای بازی فردا باید به نظر کی‌روش چیده شود و هیچ کس نمی‌تواند حدس درستی در این خصوص بزند. هیچ کس جز کادرفنی تیم را نمی‌شناسد.
به نظر من بزرگترین دستاوردی که کی‌روش نصیب تیم ملی ایران کرده است انسجام در کارهای دفاعی است. از این حیث ایران اگر بهترین تیم آسیا نباشد قطعا جزو سه تیم برتر است. ایران تیمی است که سخت گل می‌خورد.

 در فاز هجومی مشکل داریم
تیم ملی ایران همانطور که سخت گل می‌خورد سخت هم گل می‌زند. چیزی که معمولا برعکس بوده است. البته کی‌روش روی فاز هجومی هم مشغول به کار شده است.

مهاجم‌های خوبی هم در فوتبال معرفی شده‌اند که در آینده می‌توانند این ضعف را بپوشانند مثل سردار آزمون، جهانبخش و طارمی.

قوچان‌نژاد که همشهری من است مدتی دچار افت شد که دلیل آن‌ را نمی‌دانم. زمانی بود که رضا بهترین مهاجم ایران شده بود. با گل‌هایی که در سه بازی آخر ایران در مقدماتی جام‌جهانی 2014 زد توانست ما را به برزیل ببرد. امیدوارم رضا هم به روزهای خوبش برگردد.

بدترین خاطره فوتبالی‌ام مقابل قطر بود
یکی از معدود باخت‌هایی که ایران مقابل قطر داشت باخت ۲ بر صفر در سال ۷۶ بود. ما اگر آن بازی را می‌بردیم مستقیم به جام‌جهانی می‌رفتیم. اما در عین ناباوری بازی را با دو گل واگذار کردیم. این باخت بدترین باخت ملی دوران فوتبال من بود.

البته خاطره خوب هم مقابل قطری‌ها دارم. در دور مقدماتی جام‌جهانی 2006 بود. در دوحه ما باید قطر را می‌بردیم که به جام جهانی برویم. حتی تساوی هم به کارمان نمی آمد و حذف می‌شدیم. بازی را دو بر یک عقب بودیم.

برانکو دقیقه ۸۶ من را صدا زد و به بازی فرستاد. گل تساوی را آرش برهانی زد. اگر اشتباه نکنم دقیقه ۹۲ بود که یک پاس به مهدوی‌کیا دادم و مهدی توپ را برای هاشمیان فرستاد و گل سوم را زدیم. این بازی هم بسیار برای همه ما شیرین بود.

انتهای پیام/