به گزارش قابوس نامه، این صدای یکی از خانواده های زندانیان ایرانی در ترکمنستان است که مدتی است حتی از سلامت عزیزانشان خبری ندارند.
مادر مولود می گوید: هیچ چیز نمیخواهم تنها خبری از پسرم برای من بیاورید، پدر مولود بعد از این اتفاق دچار سکته مغزی شده و خانه نشین شده است.

او می گوید زندگیمان خوب بود ولی بعد بازداشت پسرم که کمک خرج ما بود وضعیت خوبی نداریم ، مولود تک پسر بود ولی اکنون حتی از سلامتی او هم بی خبرم و با یارانه زندگی خود را می گذرانم .
مینا ماهری همسر مولود نوری نژاد می گوید در آخرین خبری که از همسرم دارم می دانم که او را بخاطر جرمی که انجام داده است  به 21سال حبس محکوم کرده اند و بعد از 8 ماه یک بار با من تماس گرفت ولی بعد از آن تماس ، حدود یکسال و چهار ماه است که خبری از او ندارم.

او می گوید می دانم همسرم عمدی یا غیر عمدی بالاخره جرمی مرتکب شده است اما این حق من است که از جزئیات وضعیت و سلامتی او باخبر شوم و حرفی برای تسکین  فرزندم که بهانه پدرش را می گیرد داشته باشم ولی به هر دری که میزنم به راهی نمی رسم.
ماهری ادامه می دهد: بارها به ادارات شهرستان و گرگان هم مراجعه کرده ام ولی همه می گویند کاری از دست ما بر نمی آید. من تنها یک خبر از وضعیت سلامتی او می خواهم و جوابی برای پدرو مادر پیرش و فرزندم و از مسئولین می خواهم پیگیر وضعیت همسرم و زندانیان دیگری که خانواده هایشان مانند ما از آنها بی خبرند باشند.

لازم به یادآوری است که این قبیل اخبار پیرامون وضعیت زندانیان در ترکمنستان هر از چند گاهی در رسانه ها منتشر شده است اما توضیحات و پاسخ مناسبی در این باره داده نمی شود.
فارغ از اتهامات و یا جرائمی که این افراد ممکن است مرتکب شده باشند ، نیاز است در ارتباط با مشخص شدن وضعیت این زندانیان تلاش و اقدامات بیشتری انجام شود .

هر چند اخباری که چندی پیش در مورد آزادی 400 زندانی ایرانی در ترکمنستان منتشر شد نشان از این موضوع دارد که قطعا پیگیری و اقداماتی در حال انجام  است اما بحث اطلاع و آگاهی خانواده ها و رفع نگرانی شدید آنها از وضعیت زندانیان نیز مسئله مهمی است که نباید به حاشیه رود و در سایه یک مجموعه هماهنگی ها و اتخاذ دیپلماسی قوی قابل پیگیری حل است.


انتهای پیام/