به گزارش قابوس نامه، بیش از نیم قرن از تولد سینما در گنبدکاووس می گذرد اما امروز می بینیم که از سینماهای شلوغ و پرمشتری دهۀ اول انقلاب تنها یک سینما آنهم با معدود تماشاگران و مخاطبان، فیلم هایی را اکران می کند.

سال 42تولد سینما در گنبدکاووس
عبدالحکیم سعادتی که به قول خودش آپاراتچی قدیمی سینماهای گنبد است می گوید: سال 42 ، سینما در گنبد تاسیس و در سال 59 بعد از انقلاب توسط نهادهای انقلابی مصادره شده است.

او ادامه می دهد: خوب یادم هست که "عبدالکریم بابا رضا"برادر شهیدان بابا رضا کارکنان سینماهای گنبد که آن زمان سه تا بود؛ سینما سعدی(قدس فعلی)،ایران(بهمن فعلی) و هجرت را جمع کرد و از ما خواست تا خود مدیری برای سینماهای گنبد انتخاب کنیم تا دوباره فعالیت سینماها ادامه داشته باشد که بالاخره با انتخاب کارکنان من به عنوان مدیر انتخاب شدم و تا سال 62 اداره سینماها  و اکران فیلم ها به من واگذار شد.
سبک و محتوای محدود در سینما
سعادتی می گوید: در آن زمان ماهواره نبود و سی دی و تلویزیون به شکل امروزی رواج نداشت و استقبال خوبی از سینما می شد اما امروز رواج همه اینها بخشی از محبوبیت و جذابیت سینما را کم کرده اند و از طرفی هم سبک و محتوا محدود است و مخاطب جذب نمی کند.


او می گوید اولین فیلمی که بعد از انقلاب در گنبد اکران شد سینمایی "خونبارش" بود، نخستین فیلم سینمایی ساخته شدۀ بعد از انقلاب که داستانش مبنای واقعی دارد. استقبال خوبی هم شد، در آن دوران فیلم های اکشن و جنگی مورد اقبال مردم بود و یادم هست برای فیلم " ترینی و زاپاتا " سال 63 تنها در گنبد 8200 بلیط فروش رفت بطوری که حتی در تهران هم خبرش پیچید .در کل در آن زمان که جزئی از استان مازندان بودیم گنبد یکی از مراکز پرفروش بلیط سینما بود.
از این سینما گردان قدیمی که امروز به عنوان همان آپارتچی همچنان در سینما هجرت گنبد همکاری دارد دلیل تعطیلی دو سینمای بهمن و قدس گنبد را می پرسم و او می گوید:"سینما بهمن" یا همان ایران قدیم به خاطر نبود تماشاگر و مشکل تأمین حقوق پرسنل که زیاد بودند، همان اوایل دهه 80 کنار گذاشته شد. سینما قدس هم سال 87 به دلیل نبود تماشاگر بسته شد.

شنیده بودم که سینما 22 بهمن دیگر قابل استفاده نیست ولی در مورد سینما قدس، بارها از سوی هنرمندان شهر پیشنهاد بازسازی و راه اندازی آن به عنوان سینما تئاتر داده می شد، چون مستحکم و قابل استفاده است ، سعادتی با تائید حرف من می گوید: سینما قدس در هنگام تعطیلی به مراتب مستحکم تر و نوتر از سینما هجرت بود و به خاطر در حاشیه بودن و سوء مدیریت متاسفانه تعطیل شده است اما امروز دیگر از آن ظاهر قبلی خبری نیست و فضای داخل آسیب زیادی دیده است.
عدم توجه به ذائقۀ مخاطب
امیر حسین سیفی مدیرکنونی سینما هجرت گنبد و نماینده حوزه هنری در شهرستان است و سه سال است این مسئولیت را برعهده دارد. او نیز ضعف محتوا و نگاه سلیقه ای به فیلم ها بدون درنظر گرفتن ذائقۀ مخاطب را دلیلی بر رونق کم فروغ سینماها عنوان می کند.

او همچنین می گوید: تبلیغات نیز در استقبال از فیلم ها تاثیر بسزایی دارد و تجربه نشان داده است وقتی از برخی فیلم ها حمایت همه جانبه می شود ، استقبال هم خوب است. از سویی نیز این جایگاه فرهنگی مستلزم نگاه ویژۀ نهاد های فرهنگی است و جدا از بعد فرهنگی، اگر سینما یک صنعت است باید جاذبه هایی از جمله فضای آرامش بخش، صندلی راحت و آپشن های مختلف را در خود داشته باشد تا مانند یک صنعت بتوان از آن درآمد کسب کرد و این نیازمند تسهیلاتی است تا این شرایط برای بازدهی بهتر مهیا شود.
سیفی معتقد است در بعد فرهنگی همچنین باید به سینما مانند یک کتابخانه نگاه کرد و می گوید: چطور از کتابخانه هیچکس انتظار بازگشت درآمد ندارد و تنها هدف جذب کتابخوان است؟ اینجا هم همین است باید هزینه کرد و برای جلب مشتری کیفیت تصویر ، فضا و تهویه مناسب داشت در حالیکه تجهیزات این سینما مربوط به سالهای گذشته است و همگام با تکنولوژی نیست پس نمی توان استقبال چندانی را انتظار داشت چون هزینه ای برای این سینماها نمی شود.

وی با تشکر از مدیر سینمایی استان گلستان می گوید: از زمانی که مسئولیت اکران فیلم ها به موسسه فرهنگی تبلیغاتی بهمن سبز محول شده ، وضعیت کمی بهتر شده اما این صنعت و هنر  هنوز با پیشرفت فاصله دارد.
سیفی ادامه می دهد: البته چون حرف هایی برای ایجاد یک پردیس سینمایی مطرح است فعلا برای سینمای موجود هزینه نمی شود و مدتی هست که طرح هم ارائه شده است ولی کی و چه زمانی این مسئله اجرایی شود ، مشخص نیست.
استقبال از فیلم های مرتبط با فرهنگ بومی
طبق آنچه شنیده بودم مدیران شهرستاها قدرت عملی برای انتخاب فیلم مورد نظر برای اکران را ندارند، سیفی در این باره نیز می گوید: نظر نهایی اکران را مدیر اکران در تهران می دهد.
از او می خواهم اگر تجربه موفقی در اکران فیلم های بومی و جذب مخاطب داشته است برایمان بازگو کند و او می گوید: یکی از تجربه هایی که در اکران فیلم بومی داشتیم اکران فیلم " آتلان" به کارگردانی معین کریم الدینی بود و که به اسب ترکمن که در این فیلم مطابق با فرهنگ این منطقه است پرداخته است.
سیفی می گوید: ما هم از وجود این فیلم مطلع نبودیم و از طریق کارگردان مطلع شدیم و پشنهاد اکران دادیم و قبول کردند و استقبال خوبی هم از آن شد.
مدیر سینمای هجرت در ادامه با تائید این مسئله که فیلم هایی که به مسائل بومی می پردازند و یا در منطقه ساخته می شوند بیشتر مورد اقبال مردم هستند ، فیلم زاپاس را مثال می زند که اخیرا در شهرستان رامیان ساخته شد اما در آزادشهر اکران در نظر گرفته نشده بود و با اطلاع رسانی به مسئولین اکران در تهران ،زاپاس در این شهر اکران شد و سینمای شهری که در روزهای عادی استقبال چندانی ندارد با اکران این فیلم فروش میلیونی داشت.
سیفی می گوید: هر صنعتی یک دوران اوج دارد و یک دوران افول، شاید به خاطر تنوع طلبی مخاطبان و تغییر سلایق مردم هیچ وقت دوباره به آن نقطه اوج برنگردد اما موارد زیادی هست که می توان به رشد دوباره سینما کمک کرد.

گزارش روز سینمای من به همینجا ختم نمی شود و من برای باور تاریخ خاک خورده سینما در گنبدکاووس به همراه آپاراتچی قدیمی سینماهای گنبد به سمت سینما قدس می روم، سینمایی که حدود 8 سال است از شور تماشاگر خالی است و بساط خانم دست فروش در جلوی درب ورودی آن چیزی فراتر از سکوت چند ساله را به ذهن تحمیل می کند.

در باز می شود و من ناباورانه مکانی مخروبه را در مقابل چشمانم می بینم، چیزی که نیاز به یک قدرت تصور بالا دارد تا با تصویر سازی در ذهن آن را بار دیگر سینما خطاب کند و با دیدن این فضا حلقۀ تاریخ خاک خورده سینماهای گنبد اینجا برایم تکمیل شد.







انتهای پیام/