به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قابوس نامهبه نقل از راه دانا؛ اواخر هفته گذشته خبرگزاری ایسنا در گزارشی با توسل به اعداد و ارقام زاد و ولد های سال گذشته در مقایسه با سالیان پیش نوشته بود:« سال گذشته در گروه سنی ۴۵ تا ۴۹ سال ۳۷۵۶ زن صاحب فرزند شدند که میزان فرزندآوری این گروه پرخطر نسبت به سال گذشته ۱۲ درصد افزایش یافته است. میزان فرزندآوری مادران گروه سنی ۵۰ تا ۵۴ ساله نیز در سال گذشته ۲۵۵ فرزند بوده است.همچنین ۶۹ هزار و ۱۰۳ نوزاد از مادران گروه سنی ۱۰ تا ۱۹ ساله متولد شدند که گروه سنی پرخطر محسوب می‌شوند.»

نکته حائز اهمیت این اعداد و ارقام در این است که گویا هموطنان خود در حرکتی خودجوش دریافته اند که در طول 30 سال گذشته سیاست موهومی که در پس شعار محدودیت بخش«فرزندکمتر، زندگی بهتر» پنهان بود، چه ضرباتی را به حوزه جمعیت و مقوله زاد و ولد وارد کرده است؛ چرا که بنا به فتوای این سیاسیت مخدوش و مجهول زنان تنها تا پیش از 35 سالگی مجال بارداری و فرزند آوری داشتند و باربرداشتن زن پس از سن 35 سال تبعاتی چون معلولیت های جسمی حرکتی و ناتوانی های ذهنی و کندذهنی را در پی داشت. لذا با افزایش موالید که البته آمارهای دیگر سازمان ثبت اسناد موید آن است، حرکت های امیدوار کننده ای در شرف وقوع است. با هدف آگاهی از آخرین یافته های حوزه جمعیت و زاد و ولد با نویسنده کتاب «جنگ جهانی جمعیت» به گفت‌و‌گو نشستیم که در ادامه اهم مطالب این نشست در پی خواهد آمد.

***
 
 صالح قاسمی دبیر مرکز مطالعات راهبردی جمعیت در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در مقدمه بحث خاطرنشان کرد: باید از این نقطه شروع کنم و بگویم که پیش از این و از حدود سه دهه پیش فعالیت های کنترل جمعیت و تنظیم خانواده در ایران حاکم بود که پروژه «تنظیم خانواده» و «کاهش موالید» بخش هایی از این پروژه است که ابعاد بسیار گسترده ای دارد و به یک عزم ملی و اراده عمومی و همگانی تبدیل شد، در واقع پروژه تنظیم خانواده یک پروژه غیرکارشناسانه و غیر علمی بود.

وی اضافه کرد: در ابتدا آغاز این پروژه براساس آمارهایی مخدوش و بدون پشتوانه آماری بودند و براساس این آمارهای مخدوش به نرخ رشد 09/3درصدی که اعلام می شد توجه نشد و حدود 09درصد نرخ رشد اعلام شده مربوط به ایرانیان نبود و مربوط به اتباع بیگانه بود. همینطور سایر شاخص ها به همین صورت نگریسته شدند تا بحران جمعیت جدی شد. لذا هم آغاز پروژه تنظیم خانواده و هم تداوم سه دهه‌ای و به تعبیری 30 ساله این پروژه از منظر ما کاملا غیرکارشناسانه است.
 
این پژوهشگر حوزه جمعیت در بخش دیگری از اظهاراتش خاطرنشان کرد: در مسیر و جریان پروژه تنظیم خانواده گذاره‌هایی هم تولید شد که این گذاره‌ها به تعبیر درست شما درصدد توجیه پروژه تنظیم خانواده بود. گذاره هایی مانند؛ «فرزندکمتر زندگی بهتر»، « فرزند کمتر تربیت بهتر»؛ همچنین محدودسازی سنین باروری از 25 سال تا 35 سال که البته گذاره های بسیار زیاد دیگری هم بودند که واقعا نه علمی هستند، نه تجربی! چرا که این فرزند کمتر زندگی بهتری که دارد مطرح می‌شود براساس کدام شاخص مطرح شده است. زندگی بهتر براساس کدام شاخص ها و مولفه ها مد نظر بوده است؟ اساسا کیفیت زندگی بهتر چیست؟ که ما با فرزند کمتر به آن می رسیم؟ لذا اگر کیفیت زندگی در نشاط، شادابی، در امید به آینده در تلاش بیشتر، در تکاپوی اجتماعی و پویایی جامعه است؛ هرگز با فرزند کمتر محقق نمی شود.

وی اضافه کرد: باید دید تعریف تربیت بهتر چیست که اینگونه ادعا شده بود که با فرزند کمتر به زندگی بهتر خواهیم رسید؟ در حالیکه نه علوم تربیتی و خانواده و نه تجربه خانواده های کم فرزند و تک فرزند این را تائید می کند که فرزند کمتر می تواند منجر به زندگی بهتر شود! این در حالیست که کم فرزندی پروسه تربیت را بشدت مخدوش می‌کند؛ چرا که فرزندان تنها یا بشدت درونگرا هستند و یا بشدت برونگرا می شوند؛ لذا تربیت بهتر باید بازتعریف شود. امروز هم علم تربیت به این قاعده که تربیت بهتر و کیفیت تربیت در روابط بین همسن و سالان اتفاق می افتد، معتقد است؛ نه در روابط فرزندان با والدین آنها! بنابراین در روابط بین خواهران و برادران هم سن و سال که حدودا در یک رده سنی و با اختلاف کم سنی قرار دارند همان کنش ها و واکنش هاست که می تواند فرایند تربیت بهتر را رقم بزند و گزاره هایی از این دست می توان برشمرد که اساس شعار کم فرزندی و تربیت بهتر را تحت الشعاع قرار دهد.

 
نویسنده کتاب «جنگ جهانی جمعیت» در بخش دیگری از اظهاراتش افزود: یکی دیگر از این گزاره ها سنین باروری سیف و ایمن است که متاسفانه در متون پزشکی به تعبیر خودمان در کتاب های مرجع و رفرنس پزشکی اینگونه آمده است که بارداری های 35 سال به بالا برای خانم ها «های ریسک» محسوب می شوند. در حالیکه اکیدا و قویا عرض می کنم که این گزاره یک گزاره علمی نیست. چرا که بر اساس تجارب خانواده ها و براساس علم روز یا رفرنس های معتبر پزشکی دنیا که بنده در این رابطه تحقیقاتی انجام داده ام، مطرح نشده است.  براساس یافته هایی که در مجلات و ژورنالهایی مانند«B.M.J» و یا «پَرِنس» که از مجله های علمی معتبر و رفرنس های مهم پزشکی دنیا هستند تحقیقات مطالعات 20-15 ساله مفصلی که در رابطه با سنین بارداری سیف انجام داده اند، به اینجا رسیده و اعلام کرده اند که سنین بارداری ایمن و در واقع سنین باروری و قدرت باروی خانم ها از سن 17 سال آغاز می شود و در 19 سالگی به اوج آمادگی بارداری و باروری می رسد و این آمادگی بارداری تا سن 42 سالگی زن ادامه می یابد و این وضعیت تا این مقطع سنی تداوم می یابد.حال نکته حائز اهمیت اینجاست که بر اساس این یافته ها و تحقیقات یک زن 43-42ساله از بارداری منع نمی شود؛ فقط در صورت بارداری باید مراقبت های بیشتری از آنها به عمل بیاید 
 
قاسمی تازه برای آنکه خانم های زیر 19 سال و بالای 42سال از بارداری و فرزند آوری ناامید نشوند یک تعبیری در سراسر دنیا ایجاد و خلق شد که بسیار جالب توجه است و آن این است که فرزندان مادران کمتر از 19 سال و بالای 43 سال «گلدن بیبی» ، یا «بچه طلایی» نامیده شده اند. این تحقیقات می گوید ارزش گلدن بیبی ها  نسبت به فرزندان عادی بیشتر است. چرا که این فرزندان به علت داشتن یک سری توانمندی ها از جمله توانایی های ذهنی و بازده هوشی، با ارزش و به اصطلاح طلایی محسوب شده و خوانده می شوند. اینها گذاره هایی است که از قضا آمارهای موالید سال 1400 به ما اعلام می‌کند. من عرض می‌کنم که نرخ رشد جمیعت در سال 1400 به هفت دهم درصد رسید که بخشی از این نرخ رشد متکی به موالید مادران زیر19 سال و بالای 45 سال است.
 
وی اضافه کرد: این تجربه و این پژوهش های بین المللی علمی و به روز در دنیا به ما می گوید که این گذاره هایی که در دوره تنظیم خانواده بیش از حد روی آن تاکید می کردید، امروز ثابت شده که آن شعارها و آن رویکردهایی که مربوط به بیش از سه دهه گذشته در کشور بوده درست و علمی نیست و خلاف آن به اثبات رسیده است.این نکته هم بسیار مهم است که باید به آن اشاره ای داشته باشم و آن این است که ما هم باید مفاهیم و گذاره های دوره تنظیم خانواده را بازتعریف و بازخوانی کنیم و هم باید از طریق یک جریان رسانه های و فرهنگی انگاره های ذهنی مردم و جامعه را اصلاح کنیم. در کنار آن هم اجرای قانون جوانی جمعیت هم در رفع موانع اقتصادی و مشکلات معیشتی و مالی زوج های جوان بسیار تاثیرگذار خواهد بود. 

انتهای پیام/