به گزارش قابوس نامه به نقل از برترین ها،بعضی از کودکان هنگام گذاشته شدن در تخت خود برای خواب، گریه را شروع می کنند. برای بسیاری از والدین، گریه طولانی کودک در تختش غیرقابل تحمل است. وقتی کودک برای جلب توجه شما شیون و گریه راه می اندازد، قلب شما حالت انفجار به خود می گیرد با وجود این سعی می کنید تا آنجا که ممکن است فاصله خود را با تخت او زیادتر کنید تا بالاخره به خواب رود.

یا ممکن است به خاطر عدم تمایل او به خواب یا ناتوانی در کسب آرامش و خوابیدن احساس ناامیدی یا عصبانیت کنید. تنها فقط چند دقیقه اشک ریختن می تواند مثل یک قرن جلوه کند.

در اغلب موارد اکثر والدین ممکن است از خود سوال کنند چرا کودکشان به سادگی به گریه متوسل می شود؟ آیا احساس تنهایی می کند یا واقعا گریه اضطراب است؟ بسیاری از والدین فورا در مقابل گریه کودک تسلیم می شوند، به سوی تختش می دوند و او را به آغوش می کشند.

جای تعجب ندارد که بعضی از سوالاتی که از متخصصان می شود چنین است که می پرسند «آیا باید بگذارم کودک آنقدر گریه کند تا خوابش ببرد، یا باید بلند کنم و به تسکینش بپردازم؟» همین طور می پرسند: «خواب یک کودک تا چقدر طبیعی است؟» برای عده زیادی پاسخ به چنین سوالی برحسب سن کودک می تواند متفاوت باشد.

اولین هفته بعد از تولد:

در این مرحله، بیشترین اوقات را باید در خواب بگذراند. وقتی او را برای خواب در تختش می گذارید یا وقتی بیدار می شود، سعی کنید که مانع گریستن او شوید. به گریه او توجه کنید و تا آنجا که می توانید تلاش کنید تا آرام شود. برایش آواز بخوانید، با آرامش با او صحبت کنید. موسیقی آرامی بگذارید، نور اتاق را کم کنید یا به آرامی او را تکان دهید. اگر لازم است او را بلند کنید و پنج تا ده دقیقه بعد دوباره او را در تختش بگذارید. با حداقل تسکینی که به دست می آورد، موفق خواهیدشد حداکثر خواب با کیفیت خوب را برایش تامین کنید.

وقتی شیرخواری در این سن آماده خوابیدن است چه بگرید یا ساکت باشد، به طور کلی یک تا دو ساعت بعد که بیدار شود، هنوز نیاز به خواب دارد. گاهی ممکن است قبل از نیاز به خواب رفتن، حتی یک ساعت قبل از آن به خواب رود و به طور نادر ممکن است تا سه ساعت بعد بیدار بماند.

بدون توجه به شرایط موجوددر صورت نیاز به خواب نیمروزی شروع به نشان دادن علائم خستگی و بی قراری می کند. در این صورت شروع به آرام کردن او کنید تا به خواب رود. بعد از اینکه یک یا دو ساعت بعد بیدار شد، وقتی خواب آلود اما هنوز بیدار است ممکن است نیاز به تسکین داشته باشد. او را در رختخوابش بگذارید. این کار به خصوص برای خواب روز نتیجه خوبی دارد. اگر برای خواباندن او زیاد تاخیر کنید، احتمالا دچار بدخوابی می شود و آن وقت برای خواباندن او با مشکل بیشتری مواجه خواهید شد.

بعد از حدود هفته ششم تولد

در این مرحله، برنامه خواب و بیداری کودکان نظم بیشتری پیدا می کند. شب ها زمان بیشتری خواهند خوابید و قبل از خواب حالت خواب آلودگی بیشتری از خود نشان می دهند. برای مثال، زمانی که بین ساعت 9 یا 1 شب برای خواب آماده می شوند، بعضی دیگر ممکن است زودتر از آن در ساعت 6 و 8 شب علائم خوابیدن را نشان دهند.

البته نوساناتی در این برنامه دیده می شود. بنابراین باید نسبت به زمان خواب کودک خود توجه بیشتری نشان دهید زیرا ممکن است زودتر از ساعت 11 شب مثلا 8 شب نیاز به خوابیدن داشته باشد. بنابراین برای کاهش گریه او، کودکتان را زودتر بخوابانید و اگر لازم باشد زمانی را برای آرام کردن او صرف کنید.

در مورد خواب روزانه نیز فرصت بدهید تا نظم خواب درونی او تعیین کنید به چه مقدار خواب نیمروزی نیاز دارد. وقتی برنامه خواب او را با نظم خواب درونی اش تطبیق دادید، به تدریج خواهدآموخت زمانی که به رختخواب می رود، باید خودش را برای خوابیدن آماده کند.

وقتی این اتفاق پیش آید، تنها ممکن است کمی گریه کند یا اصلا هیچ گریه ای از او شینده نشود. حدود سه ماهگی، اغلب کودکان هنگام شب، حدود شش یا هشت ساعت بدون هیچ مزاحمتی خواهند خوابید. اگر زودتر بیدار شود باید با نوازش و با خاموش کردن چراغ، او را تشویق به ادامه خواب کنید.

چهار تا دوازده ماهگی

برای یک کودک چهارماهه و بزرگ تر، توجه خود را روی نظم ساعت درونی خواب او متمرکز کنید زیرا با رعایت این موضوع حملات گریه او رو به کاهش خواهند گذارد. از ماه چهارم تا بقیه سال اول تولد، بیشتر کودکان به دو مرحله خواب نیمروزی نیاز خواهندداشت.

یکی در وسط صبح و دیگری وسط روز، عده ای از کودکان بعد از ظهرها نیز به خواب سومی نیاز نشان می دهند. سعی کنید برنامه ای برای خواب روزانه آنها تنظیم کنید که شامل خواب ساعت 9 صبح، 1 بعد از ظهر و سومی در اواخر بعد از ظهر باشد. اجازه دهید تا هر مدت تمایل دارد در خواب باشد مگر اینکه باعث اختلال در خواب شبانه او شود. در حدود نه ماهگی او را از خواب دیروقت، بعدازظهر معاف کنید در این صورت، زودتر به خواب شبانه تمایل نشان می دهد.

در این سن خواب شبانه او طولانی ترین خواب نسبت به خواب روزانه خواهد بود و در هشت ماهگی خواب او بین ده تا دوازده ساعت، بدون نیاز به تغذیه به درازا می کشد. ولی اگر در بین خواب، بیدار و متوسل به گریه شد نزدش بروید و او را با کلمات پرمهر تسلی دهید، پوشکش را در صورت نیاز تعویض کنید، نور اتاق باید خیلی کم باشد. او را با بلند کردن از تختش و راه رفتن در اتاق بیشتر از حد هوشیار نکنید.
وقتی روزها و هفته ها بگذرند، به تدریج باید از توجه تان در شب به او کم کنید تا بفهمد نمی تواند هر وقت اراده کرد، با سلاح گریه شما را به سوی خود بکشاند. با این روش به احتمال زیاد خودتسکینی را خواهدآموخت. بسیار مهم است به خاطر بسپارید اوقاتی وجود دارد که باید اجازه دهید با گریه خود به خواب رود.

این موضوع هیچ آسیبی به کودک وارد نمی کند و درباره اینکه فکر کنید ممکن است در پس این گریه ها پیامی وجود داشته باشد، هیچ نوع نگرانی به خود راه ندهید، به خاطر داشته باشید که شما در تمام مدت روز این فرصت را دارید که به کودکتان نشان دهید چقدر دوستش دارید و از او مواظبت می کنید، او باید بیاموزد که شب هنگام زمان خوابیدن است و شب هایی که به او فرصت می دهید تا او گریه کند، به او کمک می کنید تا یاد بگیرد خود را آرام کند. او با توجه به رفتار روزانه شما، هرگز فکر نخواهدکرد که او را رها کرده اید یا دیگر دوستش ندارید.

حدود سن ده تا دوازده ماهگی

در این سن خواب نیمروزی صبح در تعداد کمی از بچه ها به تدریج کاهش می یابد. در حدود دوازده ماهگی، بعضی بچه ها به طور کلی خواب صبح را قطع می کنند. با قطع خواب صبح، شما می توانید خواب شبانه کودکتان را در آغاز شب زودتر شروع کنید (حدود بیست تا سی دقیقه زودتر) خواب بعدازظهر را نیز می توان کمی زودتر شروع کرد. زمان خواب شبانه او بر حسب چند عامل مثل چگونگی خستگی کودکتان و کیفیت خوابی که بعدازظهر داشته است می تواند مختصری تغییر داشته باشد.

سیزده تا سی و شش ماهگی

در این دوران، مدت خواب روزانه کودکتان دستخوش تغییراتی چند می شود. در پازنده ماهگی حدود نیمی از کودکان تنها به یک نوبت خواب نیمروزی اکتفا می کنند که به طور معمول منحصر به خواب بعدازظهر خواهدشد. در بقیه بچه ها خواب صبح به تدریج کاهش می یابد و بعد قطع می شود. با این اتفاق چنانچه کودکتان را شب ها زودتر به تختش ببرید، احتمال از دست دادن خواب کمتر می شود و هنگام بیدار شدن نیز سرحال تر خواهدبود.

در بیست و چهارماهگی

اگرچه خواب بعدازظهر از نظر زیستی (بیولوژیکی) برای هوشیاری  کودک در بقیه اوقات روز اهمیت زیادی دارد ولی تقریبا اغلب کودکان به خوابیدن بعدازظهرها تن در نمی دهند.
در دو تا سه سالگی

تقریبا بیشتر کودکان در این سن، خواب نیمروزی را می پذیرند. به همین خاطر در پایان روز بی قراری و بدخلقی نشان نمی دهند. در حدود سه سالگی کودک در روز به طور متوسط حدود دو ساعت می خوابید. به هر حال عده ای بیشتر و بعض یکمتر می خوابند. اگرچه انعطاف پذیری در خواب برای بعضی از کودکان اجتناب ناپذیر است اما سعی کنید خواب نیمروزی را با خواب شب او هماهنگ کنید.

بعضی از کودکان با وجود اینکه نیاز خواب درونی شان به آنها فرمان خوابیدن می دهد ولی اوقاتی پیش می آید که کودک در مقابل خواب نیمروزی مقاومت نشان می دهد. در این شرایط خواب شب او را کمی پس و پیش کنید شاید این کار بتواند به خوابیدن او در روز کمک کند.

تجربه نشان می دهد که خواب روزانه، توانایی ها و قدرت یادگیری کودک را افزایش می دهد. به طور معکوس اگر خواب روزانه او فقط منحصر به چند دقیقه باشد، نمی تواند روز آرامی را برای او فراهم کند. یک کودک تا حدود سه سالگی نیاز به خوابی در حد یک تا دو ساعت در ساعات بعدازظهر دارد.

سه تا پنج سالگی

بیشتر کودکان در این مرحله سنی در ساعت 7 تا 9 شب یا زودتر (در صورتی که خواب بعدازظهرشان کوتاه یا اصلا حذف شده باشد) نیاز به خوابیدن دارند و تا ساعت 6:30 تا 8 صبح خواهند خوابید. بعضی از کودکان سه یا چهارساله کمتر به خواب بعدازظهر تمایل نشان می دهند. در این سن سعی کنید زمان خواب شبانه کودکتان را بر حسب یک برنامه منظم تنظیم کنید.
در بعضی از کودکان، با خواب کمتر روزانه و فعالیت بیشتر بدنی نیاز به افزایش مدت خواب در شب بیشتر می شود، در نتیجه برای افزایش مدت خواب شبانه کودکتان در چنین شرایطی باید زمان خوابیدن او در شب کمی زودتر آغاز شود.