به گزارش قابوس نامه از فارس، «مسلم رستمانی، فعال سیاسی‎اجتماعی استان گلستان» در یادداشتی نوشت: حقوق بشر، چه واژه زیبا و جهان شمولی که کافّه ابنای بشر را در برمی‎گیرد بشر نه که حتی حیوانات نیز در زمره برخورداران از این تحفه‎ هستند.

انسان؛ همان مخلوقی که خالق در خلق آن بر خود احسن گفت و آن را اشرف و گل سر سبد و جانشین خود در کره ارض قرار داد و نعماتش را بهر بهتر زیستن این دُردانه خلقت بر او ارزانی داشت.

همین بشر در طی زیست تا موت، در قرون و اعصار همواره دست‎خوش ناعدالتی‎ها و ستم‎های جائران و جباران بوده و گاهاً ابتدایی‎ترین حقوق حقه‎اش پایمال چکمه‎های ظلام یا سُمّ ستوران شد.

 با تورّق  در تاریخ از ماضی تا حال شاهد جنگ‎های خونین توسط سلاطین جور به‎قصد جهانگشایی و تفوّق بر اقوام و ملل خواهیم بود نبردهایی که میلیون‎ها انسان را به‎کام مرگ کشاند .

از تیمور و چنگیز و نرون و آتیلا گرفته تا هیتلر، شارون، اوباما، دالایلاما، افراطیون، نژادپرستان و آپارتایدها همه و همه در نابودی بشر و اضمحلال حقوقشان، مشترک در هدف بودند و هستند.

تضییع حقوق بشر مختص زمانی خاص نیست بلکه تا بوده اینچنین بوده و هست و خواهد بود به‎موازات رشد مدنیت و تحول در زندگی بشر اسباب و لوازم اضمحلال حقوق بشر نیز متحول شد اما صحنه‎گردانی و ابتکار عمل در این زمینه دست مدعیان دروغین به‎اصطلاح حقوق بشری‎هاست و به ضرس قاطع می‎توان گفت حقوق بشر مجسمه‎ای تاکسیدرمی شده و نمایشی بی‎جان و بی‎روح از آزادی و حقوق انسان‎هاست.

آنچه امروز در میانمار می‎گذرد ترجمانی ملموس از ظلم به بشریت با چراغ سبز و سکوت معنادار مدعیان دغل‎باز حقوق بشر است!

 وقتی آمانو دبیرکل  کلیشه‎شده و عروسک خیمه‎شب‎بازی سازمان ملل در قبال سلاخی‎ها و نسل‎کشی بی‎رحمانه افراطیون و نژادپرستان بودائی فقط به اظهار تأسف و دعوت به خویشتنداری بسنده می‎کند چگونه می‎توان به استرداد حقوق شلاق خوردگان تاریخ امید داشت؟

وقتی خونخوارانی چون شارون و بگین قصابان صبرا و شتیلا و قانا جایزه صلح میگیرند وقتی آنگ سان سوچی این عفریط خون آشام میانماری جایزه صلح نوبل می‌گیرد وقتی فرمانده ناو ویلسن بعد از سرنگون کردن هواپیمای مسافربری ایران و به شهادت رساندن ده‎ها انسان بی‎گناه و بی‎دفاع، مدال شجاعت و افتخار می‎گیرد و ده‎ها مورد از نمایش تهوع‎آور حقوق بشری از این دست آن هم با هدایت‎های عامدانه سازمان ملل اتفاق می‎افتد داد سخن به کدام مجمع جهانی باید برد؟!

وقتی گرگ‎های وحشی و خونخوار منادی حقوق میش‎های خوش باور می‎شوند نباید به احقاق حقوق توسط سازمان‎های بین‌المللی دلخوش بود.

کجایند آنهایی که برای ممانعت از کشتن سگ‎های ولگرد، کمپین (من سگ هستم!) تشکیل می دهند؟! کجایند آنهایی که برای حقوق همجنس‎بازان کمپین‎ها و همایش‎های پر تبلیغات و پرسروصدا راه می‎اندازند؟! کجایند آنهایی که برای هولوکاست دروغین جامه می‎درند؟!

آیا مردم مسلمان و بی‎دفاع روهینگیایی در میانمار انسان نیستند؟ صحنه‎های کشتار و سلاخی و مثله‎کردن مردم به‎ویژه کودکان در میانمار آنچنان رقت‎آور است که تماشای آن دلِ سنگدل‎ترین آدم‎ها را جریحه‎دار می‎کند!

حکام کشورها و ملل اسلامی بدانند که در پشت این نسل‎کشی بی‎سابقه، اسرائیل غاصب و آمریکای جهانخوار با چراغ سبز سازمان ملل ایفای نقش می‌کنند و هدف آنها تغییر میدان جنگ از خاورمیانه به منطقه ژئوپلیتیکی میانمار به‎ قصد ایجاد اخلال در صادرات اقتصادی چین و  هِلی‌بُرنِ داعش به این منطقه در پی شکست‎های نظامی و استراتژیکی داعش توسط محور مقاومت است.

کشورهای اسلامی باید به جد در پایان‎دادن به نسل‎کشی و تصفیه نژادی در میانمار واکنش نشان دهند که این واکنش نه نظامی بلکه فشار سیاسی و دیپلماسی و تنبیه‎های اقتصادی دولت نژادپرست میانمار است.

انتهای پیام/