به گزارش قابوس نامه به نقل از خبرآنلاین، بدون شک مدال طلای سهراب مرادی یکی از سخت ترین و پرهزینه ترین مدال های تاریخ المپیک ایران است که با کار سیستماتیک مدیریتی در کمیته ملی المپیک و فدراسیون وزنه برداری به دست آمده است.

یک سال قبل و در همین روزها، تاماش آیان مجارستانی، رئیس فدراسیون بین المللی وزنه برداری، به هیچ وجه زیر بار حضور سهراب در المپیک ریو نمی رفت، چون آن زمان هنوز پیکره امپراتوری اش سست نشده بود.

او اصرار داشت طبق قوانین، سهراب باید بعد از دوران محرومیتش که دقیقا 3 ماه قبل از المپیک تمام می شد، در دو رقابت انتخابی المپیک شرکت کند.

محرومیت سهراب 6 ماهی بیشتر از حد اعلامی اش شد چون آنها اصرار داشتند فدراسیون حسین رضازاده این ورزشکار را بازنشسته اعلام کرده و چون در بازه ای یک ساله، از او تستی گرفته نشده، در دو رقابت انتخابی المپیک شرکت نکرده و شرایط حضور در المپیک را ندارد، پس نمی تواند به ریو برود.

آن موقع هنوز نه آن بلا سر ایلیا آمده بود و نه کسی فکر می کرد وزنه برداران روس دچار سونامی دوپینگ شوند و بعد نوبت به برادران زیلکوفسکی برسد.

تلاش های نمایندگان کمیته ملی المپیک ایران در مسابقات جهانی بالتیمور آمریکا، اولین در باغ سبزی بود که از تاماش آیان به همراه داشت. سپس تیم فدراسیون به ریاست علی مرادی که روی سهراب برنامه ریزی کرده بود، جلسات بسیاری با آیان داشت.

علی مرادی برای این مدال، سعی کرد اختلافات دیرینش با آیان را که منجر به کودتای مرد مجارستانی علیه نماینده ایران در کنفدراسیون وزنه برداری آسیا شده بود را به فراموشی بسپارد.

آیان حاضر شد یک امتیاز به سهراب بدهد که در مسابقات انتخابی المپیک در آمریکای جنوبی وزنه بزند و البته تاریخ مسابقات جام فجر ایران تغییر کرد تا امروز سهراب مدال طلای المپیک را بگیرد.

در المپیک کم ستاره 2016، آیان چند بار سمت سهراب آمد تا نشان دهد حضور این قهرمان طلایی، به واسطه درایت خودش بوده است، در حالی که بیشتر از این مرد مجارستانی که همیشه تنها هزینه های گزاف به فدراسیون های ملی تحمیل می کند، خود سهراب، کادرفنی و البته این بار مهمتر از همیشه، فدراسیون و مجموعه کمیته ملی المپیک بودند که جنگیدند و سهراب را امروز در المپیک طلایی اش کردند.

کاری که بی شک هزینه های دلاری بسیاری هم برای ورزش ایران داشته اما این تلاش ارزش داشته است.

تاماش آیان و سهراب مرادی

انتهای پیام/